Sheeps Head Way Dag 4
Blijf op de hoogte en volg Baukje
30 April 2019 | Ierland, Tooreen
Waky waky!
Opnieuw worden we lekker op tijd wakker. Eerst een check: hoe voelen de beentjes? Ik rek mijn kuiten al een paar dagen actief op. Dit moet ik vaak doen door een hardloopblessure. Mijn kuiten zijn snel stijf. Dat rekken helpt gelukkig enorm goed! Mijn moeder moet oppassen dat ze geen al te grote drukplekken krijgt bovenop haar voeten. Maar verder… Ook dit jaar hebben we hebben beiden tot zover nauwelijks ergens nergens last van. Hoe fijn!
Ook het ontbijt wordt geserveerd in het restaurant. Moeder en dochter kletteren met pannen en bestek in de keuken, en we hebben de keuze uit een Full Irish, ei met verschillende bereidingswijzen, en een regulier ontbijt van yoghurtjes, muesli en fruit. We vullen onze magen, tikken een halve liter koffie per persoon achterover en pikken twee bananen mee. Klaar voor dag 4!
Een dagje andersom
Vandaag zouden we naar Cahergal gebracht worden en de route vervolgen naar Kilcrohane. Alleen kan dit pas rond 09.00 uur gezien de werktijden op school van de dochter. 09:00 uur vertrekken (en dus pas rond 09:15 uur gaan lopen) vinden we een wat laat, dus we besluiten de route andersom te lopen: van Kilcrohane naar Cahergal. Daar kunnen we dan opnieuw worden opgehaald. De route een dagje andersom volgen moet te doen zijn! Dan konden we dag 1 tenslotte ook heel goed... Of gaan we het verdwalingslot nu weer over onszelf afroepen?
Vandaag zijn er weer bezienswaardigheden langs de route, yohay! We passeren namelijk de punt van het schiereiland, met een vuurtoren en een uitkijkpunt. Hier zijn we razend nieuwsgierig naar, want het schijnt dat je hier, als je de tijd neemt en goed oplet, dolfijnen en walvissen kunt spotten. En dat willen wij wel!
Het eerste deel van onze dag komt langs de kust. Het is weer droog vandaag: wat een geluk hebben we tot zover! Na een uurtje of twee nadert de punt van het schiereiland. Dit gedeelte stijgt weer, en we moeten redelijk klimmen. De route loopt over zandige weggetjes tussen grote blokken steen door. In onze wandelbijbel, die we nog trouw bij ons dragen, stonden meerdere bijzonderheden genoemd. Zo moeten we bijvoorbeeld de “marriage stone” passeren: een grote obelisk met dwars door de steen een rond gat op schouderhoogte. Het verhaal gaat dat een stel hier hun hand doorheen stak bij hun trouwen: de man vanaf de ene kant van de steen, de vrouw vanaf de andere. Met hun handen verstrengeld legden ze hun gelofte af. Tot zover presteren we het echter om alles te missen. Hoe dan? Hopelijk zien we die vuurtoren niet over het hoofd. En die hele scholen dolfijnen en walvissen!
Viiiiis vis vis!
Na een poos stijgen doemt een huisje op: het is Bernie’s Sheep’s Head café, bekend over het hele schiereiland en zéér aangeraden om lekkere scones. Dit café ligt tevens aan een punt waar je kunt parkeren als je de vuurtoren alleen als dagtripje wilt gaan bekijken. Ook deze parkeerplaats heeft een naam: Tooreen. Het verbaasd ons dat het hier best druk is! Er staan waarachtig een stuk of zes auto’s geparkeerd, en hier en daar lopen duo’s of kwartetjes mensen rond. Nou, hier valt wat te beleven! In het theehuisje hebben ze inderdaad heerlijke scones. Het doet ons typisch Iers aan (correct me if I’m wrong though!): het is lekker no-nonsense. We krijgen koffie, gezet in een filterapparaat, ingeschonken in twee grove mokken. Een scone wordt op een bordje gelegd en alvast besmeerd. Als we melk of suiker willen dan staat dat op de balie en kunnen we het daar in onze koffie doen. Geen poespas. Makkelijk, en snel! De scone is heerlijk, en ook naar de koffie keken we wel uit. Met hernieuwde energie hervatten we onze weg. Op naar de walvissen!
De vuurtoren laat niet lang op zich wachten. Wel lijkt het erop dat we, als we hadden gewild, ook hier gemakkelijk langs hadden kunnen lopen. Wat een ukkie! Bijzonder gelegen, om de bocht van een grove klif, echt letterlijk aan de punt van het eiland. Het uitzicht is prachtig: woeste golven, de grillige kustlijn van nabijgelegen schiereilanden… en geen walvissen en dolfijnen. Booeeeh! We klimmen op het hekje en kijken geconcentreerd door de golven. We houden het zo’n twintig minuten vol. Snif. It’s not our lucky day wat betreft het zeeleven. Jammer!
Het laatste deel van vandaag loopt langs de noordelijke kust van het schiereiland. Opnieuw zompige weilanden, wat geiten en verder leegte. Een paar miezerbuien trekken over. Het is even op karakter lopen, deze laatste kilometers! Dan zien we de parkeerplaats Cahergal weer in zicht komen. Arrived! We bellen onze B&B en opnieuw scheurt na een kwartier een klein rood autootje onze kant op. Terug naar Kilcrohane! Dag 4 kunnen we ook in de zak steken.
Opnieuw worden we lekker op tijd wakker. Eerst een check: hoe voelen de beentjes? Ik rek mijn kuiten al een paar dagen actief op. Dit moet ik vaak doen door een hardloopblessure. Mijn kuiten zijn snel stijf. Dat rekken helpt gelukkig enorm goed! Mijn moeder moet oppassen dat ze geen al te grote drukplekken krijgt bovenop haar voeten. Maar verder… Ook dit jaar hebben we hebben beiden tot zover nauwelijks ergens nergens last van. Hoe fijn!
Ook het ontbijt wordt geserveerd in het restaurant. Moeder en dochter kletteren met pannen en bestek in de keuken, en we hebben de keuze uit een Full Irish, ei met verschillende bereidingswijzen, en een regulier ontbijt van yoghurtjes, muesli en fruit. We vullen onze magen, tikken een halve liter koffie per persoon achterover en pikken twee bananen mee. Klaar voor dag 4!
Een dagje andersom
Vandaag zouden we naar Cahergal gebracht worden en de route vervolgen naar Kilcrohane. Alleen kan dit pas rond 09.00 uur gezien de werktijden op school van de dochter. 09:00 uur vertrekken (en dus pas rond 09:15 uur gaan lopen) vinden we een wat laat, dus we besluiten de route andersom te lopen: van Kilcrohane naar Cahergal. Daar kunnen we dan opnieuw worden opgehaald. De route een dagje andersom volgen moet te doen zijn! Dan konden we dag 1 tenslotte ook heel goed... Of gaan we het verdwalingslot nu weer over onszelf afroepen?
Vandaag zijn er weer bezienswaardigheden langs de route, yohay! We passeren namelijk de punt van het schiereiland, met een vuurtoren en een uitkijkpunt. Hier zijn we razend nieuwsgierig naar, want het schijnt dat je hier, als je de tijd neemt en goed oplet, dolfijnen en walvissen kunt spotten. En dat willen wij wel!
Het eerste deel van onze dag komt langs de kust. Het is weer droog vandaag: wat een geluk hebben we tot zover! Na een uurtje of twee nadert de punt van het schiereiland. Dit gedeelte stijgt weer, en we moeten redelijk klimmen. De route loopt over zandige weggetjes tussen grote blokken steen door. In onze wandelbijbel, die we nog trouw bij ons dragen, stonden meerdere bijzonderheden genoemd. Zo moeten we bijvoorbeeld de “marriage stone” passeren: een grote obelisk met dwars door de steen een rond gat op schouderhoogte. Het verhaal gaat dat een stel hier hun hand doorheen stak bij hun trouwen: de man vanaf de ene kant van de steen, de vrouw vanaf de andere. Met hun handen verstrengeld legden ze hun gelofte af. Tot zover presteren we het echter om alles te missen. Hoe dan? Hopelijk zien we die vuurtoren niet over het hoofd. En die hele scholen dolfijnen en walvissen!
Viiiiis vis vis!
Na een poos stijgen doemt een huisje op: het is Bernie’s Sheep’s Head café, bekend over het hele schiereiland en zéér aangeraden om lekkere scones. Dit café ligt tevens aan een punt waar je kunt parkeren als je de vuurtoren alleen als dagtripje wilt gaan bekijken. Ook deze parkeerplaats heeft een naam: Tooreen. Het verbaasd ons dat het hier best druk is! Er staan waarachtig een stuk of zes auto’s geparkeerd, en hier en daar lopen duo’s of kwartetjes mensen rond. Nou, hier valt wat te beleven! In het theehuisje hebben ze inderdaad heerlijke scones. Het doet ons typisch Iers aan (correct me if I’m wrong though!): het is lekker no-nonsense. We krijgen koffie, gezet in een filterapparaat, ingeschonken in twee grove mokken. Een scone wordt op een bordje gelegd en alvast besmeerd. Als we melk of suiker willen dan staat dat op de balie en kunnen we het daar in onze koffie doen. Geen poespas. Makkelijk, en snel! De scone is heerlijk, en ook naar de koffie keken we wel uit. Met hernieuwde energie hervatten we onze weg. Op naar de walvissen!
De vuurtoren laat niet lang op zich wachten. Wel lijkt het erop dat we, als we hadden gewild, ook hier gemakkelijk langs hadden kunnen lopen. Wat een ukkie! Bijzonder gelegen, om de bocht van een grove klif, echt letterlijk aan de punt van het eiland. Het uitzicht is prachtig: woeste golven, de grillige kustlijn van nabijgelegen schiereilanden… en geen walvissen en dolfijnen. Booeeeh! We klimmen op het hekje en kijken geconcentreerd door de golven. We houden het zo’n twintig minuten vol. Snif. It’s not our lucky day wat betreft het zeeleven. Jammer!
Het laatste deel van vandaag loopt langs de noordelijke kust van het schiereiland. Opnieuw zompige weilanden, wat geiten en verder leegte. Een paar miezerbuien trekken over. Het is even op karakter lopen, deze laatste kilometers! Dan zien we de parkeerplaats Cahergal weer in zicht komen. Arrived! We bellen onze B&B en opnieuw scheurt na een kwartier een klein rood autootje onze kant op. Terug naar Kilcrohane! Dag 4 kunnen we ook in de zak steken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
