Sheeps Head Way Dag 1

Let’s hit the air
Wind, groene velden, ook dit jaar schapen en tsja.. regen. Dat zijn de verwachtingen voor de meivakantie 2019. En ook deze keer een moeder en een dochter, twee rugzakken met kleding, snacks en toiletspullen voor een week, en vier paar goede wandelschoenen. Er staat een nieuw land op de planning! Ireland, here we come! Een week lang leven uit een rugzak, met overnachtingen in Bed & Breakfasts. Dit keer lopen we de Sheeps Head Way, een tocht aan de westkust van Ierland. In totaal ongeveer 175 kilometer. En we hebben een serieus doel met deze vakantie. We zijn namelijk ingeloot voor de Nijmeegse Vierdaagse! Hooray! En dat betekent: aan de training! Eens zien of we, na twee jaar Engeland, ook de Ierse grond kunnen overwinnen.
De Sheep’s Head is één van de smalste stukken van de westkust van Ierland. The Sheep's Head Way is opgezet door Tom Whitty, een in Philadelphia geboren immigrant. Hij werd geinspireerd door de bergwandelaar Jim Leonard en richtte een commitée op die het gebied tot een wandelbestemming maakte. De route die we gaan lopen bestaat uit een ongeveer 88 kilometer lange weg via de noordelijke kant van het schiereiland, helemaal naar het puntje. Hier zullen we omkeren en dan teruglopen naar het binnenland. Op het puntje van het schiereiland staat een vuurtoren. Onderweg leidt de route door kleine dorpjes en is het veel stijgen en dalen. In het midden van het ‘eiland’ bevindt zich namelijk een heuvel, en daar zullen we dagelijks omhoog en weer omlaag gaan.

Wat zoeken we deze keer?
In Engeland zochten we elke dag actief naar eikels om niet te verdwalen. Klinkt als een sprookje, toch? De eikels waren het symbool van de National Trails en bevonden zich overal op bordjes, in bomen gekerfd en geverfd op muurtjes en lantaarnpalen. Dit keer volgen we een andere route in een ander land, dus de hamvraag is: waar zoeken we deze keer naar? Iets typisch Iers, denk ik. Dus even brainstormend: een kabouter? Of misschien een elfje? Na wat speuren op internet blijkt het symbool van deze route een mannetje met een rugzakje op te zijn. Hm.., niet zo avontuurlijk. Nou ja. Als we de weg maar vinden!

Homemade pastries
Na een vlucht naar Cork en een bustocht door het binnenland arriveren we om 15:00 u al bij onze eerste overnachtingsplek: Doire Liath in de stadje Bantry. Het huis ligt tegen een heuvel op en is op loopafstand van het centrumpje van Bantry. Onze host ontvangt ons met thee en een heerlijk gebakje, gemaakt door zijn dochter. De kamer ziet er prima uit, en we hebben nog tijd voor een leuke wandeling door het stadje. We schaffen zelfs nog een enorm boek aan met achtergrondinformatie en foto’s van de route. Iedereen die we spreken kent het boek, en we zien het in menig touristenshop en B&B liggen. De schrijfster schijnt uit Bantry te komen. Een plaatselijke trots dus. Nou, wij gaan het meemaken. En we hebben gelijk weer drie kilo extra aan bepakking bij ons. Dat zet wel zoden aan de dijk voor onze Vierdaagsetraining. Nog even en we kunnen met de bepakte en bezakte militairen meelopen! Voor nu echter: lekker slapen. Trusten!