Hadrian's Wall - Dag 6

De laatste passen
Goedemorgen op dag 6. De laatste dag! De tijd is omgevlogen. Vandaag lopen we van Carlisle naar onze eindbestemming: Bowness.
We starten met een stuk van de route dwars door Carlisle. Carlisle startte als een Romeinse enclave rondom een fort van de muur van Hadrianus. In 1092 werd er een kasteel gebouwd om als kasteel te dienen voor Mary, the koningin van de Schotten. Door de industriële revolutie en de ideale ligging van de stad voor spoorwegen is Carlisle uitgegroeid tot een bruisende huisvesting van een universiteit en vele musea. En dit ervaren we zeker: onze indruk is een mooie stad met veel studenten, cultuur en groen.

Adem in en zwemmen maar
Dwars door Carlisle loopt een brede rivier, de Eden. Die volgen we vandaag, helemaal tot aan de zee. Het eind van onze tocht bevindt zich aan de kust. Vandaag dus een verandering van uitzicht: geen weilanden met schapen meer, maar vooral water. Veel water. En dat water kan hoog komen blijkbaar. Om de zoveel tijd treffen we een bord die waarschuwt voor de hoogste waterstanden. Doorlopen maar zolang we niet verzuipen!

How far to The Hague?
Voordat we Bowness bereiken passeren we het dorpje Port Carlisle. We volgen het wandelpad langs de kust. Uit één van de huizen langs de route komt een oudere man. “Hello ladies, on your way to Bowness?”. Pal voor zijn huis staat een zeer interessant routebord. Bowness staat erop, Wallsend, Alaska en Sydney..? “Where are you from?”. Uit zijn schuur trekt de man een hele bak vol letters tevoorschijn. “The Hague… How far from here is that?”. Tjsa, dat moeten we even opzoeken hoor. Ondertussen klikt de man het bord met Sydney erop van de paal af en begint hophophop, de letters te vervangen. In no time weten we niet meer welke kant we opmoeten om Sydney te bereiken, maar wel hoever het nog is naar Den Haag. Leuk idee zeg! Fotootje hier, fotootje daar. En ondertussen ratelt de man alsof er geen eind aan komt. Over toen hij zelf Hadrian’s Wall afliep, over zijn andere reizen, over alle mensen die zijn huis al hebben gepasseerd en waar ze allemaal vandaan kwamen. Na bijna een uur hier te hebben doorgebracht is het tijd om hem vriendelijk de mond te snoeren. We zijn er klaar voor: we gaan finishen. Het eind van de Wall is in zicht.

Het andere eind
Nog circa een half uur lopen we en dan… MADE IT! We zijn er! We conquered the Wall! Wat voelt dit gaaf! Al die kilometers, al die geschiedenis die we zijn gepasseerd. Regen, wind, weilanden en schapen, veel schapen. De Engelse keuken, de Engelse vriendelijkheid. Ook in deze laatste overnachtingsplek van onze reis. Bowness is een superschattig dorpje aan de kust met smalle straten, compacte huisjes en een prachtig klein kerkje, dat speciaal voor ons van het slot wordt gedraaid zodat we er even binnen kunnen kijken. Onze gastheer en gastvrouw van de B&B zijn ook hier weer te vriendelijk voor woorden en zorgen dat ons aan niets ontbreekt. ’s Avonds proosten we in de lokale pub. Een geweldige eind van een geweldige week.